در آیه ۱۶۴ سوره مبارکه «آلعمران» آمده است که «لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُّبِینٍ؛ به یقین خدا بر مؤمنان منت نهاد [که] پیامبرى از خودشان در میان آنان برانگیخت تا آیات خود را بر ایشان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد، قطعا پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند»، که این آیه مبین مقام معلم قرآن است.
اشاره به آیه دوم سوره مبارکه «جمعه» بیان کرد: خداوند متعال در این آیه میفرماید که «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ؛ اوست آن کس که در میان بیسوادان فرستادهاى از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت بدیشان بیاموزد و [آنان] قطعا پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند». این آیه نیز میگوید که از جمله مهمترین وظایف پیامبر اکرم(ص) تعلیم قرآن بوده است.//
نخستین روز سال تحصیلی، خاطره مشترک همه ماست. این روزها، با شادی و لبخند،
خاطرات نخستین روزهای مدرسه خودمان را مرور میکنیم. اما، اگر کمی فکر
کنیم به خاطر می آوریم که آخرین روزهای تابستان، برای بسیاری از ما، آرام و
غمانگیز بود. چیزی شبیه غروب جمعهها.
احساسی که نسبت به روزهای شروع سال تحصیلی داشتیم و داریم،
میگذرد. تلخ یا شیرین، در طول زندگی آنقدر شروعها و پایانهای مهم را
تجربه میکنیم، که کمتر فرصتی برای به یاد آوردن آن روزها، باقی میماند.
اما، آنچه در طول سال تحصیلی روی داده است، برخوردهایی که پدر و مادر و
معلم، با ما داشتهاند، فراموش نمیشوند. حتی اگر در ذهن هوشیار ما، باقی
نمانند، در ناخودآگاه ما، میمانند.