در آیه ۱۶۴ سوره مبارکه «آلعمران» آمده است که «لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُّبِینٍ؛ به یقین خدا بر مؤمنان منت نهاد [که] پیامبرى از خودشان در میان آنان برانگیخت تا آیات خود را بر ایشان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد، قطعا پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند»، که این آیه مبین مقام معلم قرآن است.
اشاره به آیه دوم سوره مبارکه «جمعه» بیان کرد: خداوند متعال در این آیه میفرماید که «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ؛ اوست آن کس که در میان بیسوادان فرستادهاى از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت بدیشان بیاموزد و [آنان] قطعا پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند». این آیه نیز میگوید که از جمله مهمترین وظایف پیامبر اکرم(ص) تعلیم قرآن بوده است.//
نخستین روز سال تحصیلی، خاطره مشترک همه ماست. این روزها، با شادی و لبخند،
خاطرات نخستین روزهای مدرسه خودمان را مرور میکنیم. اما، اگر کمی فکر
کنیم به خاطر می آوریم که آخرین روزهای تابستان، برای بسیاری از ما، آرام و
غمانگیز بود. چیزی شبیه غروب جمعهها.
احساسی که نسبت به روزهای شروع سال تحصیلی داشتیم و داریم،
میگذرد. تلخ یا شیرین، در طول زندگی آنقدر شروعها و پایانهای مهم را
تجربه میکنیم، که کمتر فرصتی برای به یاد آوردن آن روزها، باقی میماند.
اما، آنچه در طول سال تحصیلی روی داده است، برخوردهایی که پدر و مادر و
معلم، با ما داشتهاند، فراموش نمیشوند. حتی اگر در ذهن هوشیار ما، باقی
نمانند، در ناخودآگاه ما، میمانند.
افلاطون
اگر هنرمندان را بنگرید می بینید که از آنان کسانی بلندآوازه تر شده اند که شاگردی مکتب عشق را کرده اند و آن کس که دستش به دامان عشق رسید در تاریکی و گمنامی فرو نمی غلتد.
آنتونی رابینز
بدبختانه، بیشتر مردم، تربیت را تنها در رفتن به مدرسه می دانند و همین که فارغ التحصیل [ =دانش آموخته ] شدند، دست از پژوهش و آموختن می کشند.
ویکتور هوگو
هر آموزشگاهی را که باز کنید، در زندانی را بسته اید.
1ارتباط مستمر با مدرسه:
تلاش کنید در فواصل زمانی معین با اولیای مدرسه ارتباط داشته باشید و از کلیت روند فعالیت کودکتان در همه ابعاد آموزشی و رفتاری مطلع باشید.
۲ زمانی برای حرفهای مدرسه:
هر روز پس از پایان ساعات مدرسه زمانی را برای گوش سپردن به صحبتهای کودک در زمینه نحوه گذران اوقاتش در مدرسه اختصاص دهید. همچنین دورادور بر انجام تکالیف او نظارت داشته باشید.
۳ بر عهده نگرفتن تمام مسئولیت:
تاکید بر نظارت والدین بر امور و تکالیف مرتبط با مدرسه، به معنی قبول مسئولیت کامل تکالیف کودک از سوی والدین نیست. متاسفانه بسیاری از والدین به جای نظارت بر امور کودک، خود را موظف به درگیر شدن در تمامی کارهای او میدانند و به گونهای عمل میکنند تا کودک به این باور برسد که انجام تکالیف باید از سوی والدین و همواره در کنار آنان انجام گیرد، همچنین این باور در کودک شکل میگیرد که اگر تکلیفی را انجام میدهد در واقع لطفی به والدین کرده است.